نام گرید:

آلیاژهای طلا – نیکل – مس

نام رایج:

طلای سفید

جدول ترکیبات شیمیایی



    ترکیب شیمیایی/ Chemical Composition


    تیپ های آلیاژ . به طور تاریخی ، طلاهای سفید از یک آلیاژ طلا - نیکل - روی ثبت شده شفاف ، حاوی حدود 80% طلا که بعنوان یک جانشین برای جواهرات پلاتینیوم پیشنهاد می شد توسعه یافته اند. در توسعه مفاهیم مربوط به سطوح قیراط های رایج ( conventional karat levels). چنین امری پوشش داده میشود که : « یک مقدار از مس برای قابلیت کارپذیری، در 18 قیراط اساسی می گردد» . سپس این مشخص کردید که اگر می باید آلیاژهای 10 و 14 قیراط در همه جا کار شوند « مقادیر» سایزپذیر مس ضروری و اساسی هستند.

    طلاهای مدرن سفید دارای بیسی ازآلیاژهای سیستم طلا - نکیل و مس بوده و به آنها 5 تا 12% روی نیز اضافه می شود .

    سیستم مس - نیکل - طلا مشابه با سیستم مس - نقره - طلا بوده و هر دو تحت نفوذ یک گپ مخلوط نانشدنی (immiscibility gap ) دو فاز در میدان سه تایی (temary) شرایط جامد هستند. در سیستم طلا - نیکل - مس فاصله یا گپ، غیر قابل مخلوط در سیستم دو تایی طلا - نیکل مسیر رشد به سمت داخل فیلد سه تایی دارد. در سیستم طلا - نقره - مس بوتکتیک دو تایی ( binary) نقره - مس مولد گپ غیر قابل مخلوط است که توسعه به داخل حالت سه تایی نشان می دهد. توضیح اینکه در حالت (طلا - نیکل - مس) فیلد یا میدان 2 فاز در برابر سمت گوشه (در دیاگرام) مس بوده و این امر تا هنگامی است که در دیگری (طلا - نقره - مس) فیلد دوفاز مقابل سمت گوشه طلا است (شکل 4) . در این رابطه، مقطع هم دمای طلا - نیکل - مس در شکل4 با مقطع هم دمای طلا - نقره - مس در شکل2 مقایسه شود. این امر به وسیله مقاطع دو تایی کاذب ( pseudo - binary ) دارای یک قیراط ثابت است ( مثل مقاطع فیکس در محتوی طلا) ادامه می یابد. که در آن فیلد دو فاز در سیستم طلا - نقره - مس سیمتریک است. از این رو، طلاهای سفید یا نسبت های پایه فیکس شده نیکل - مس در سطح قیراط های مختلف، یکسان نبوده در صورتی که طلاهای زرد با نسبت های بیس فیکس نقره - مس (به طور زیادی) به سادگی از یک قیراط به دیگری تبدیل می شوند.

    طلا-نیکل- مس با پایه طلاهای سفید سریع تر کار سختی یافته و پس از آنیل ( نسبت به طلاهای زرد یا پایه نقره - مس) باز سخت تر هستند.

    کلیه طلاهای سفید با پایه طلا - نیکل - مس در داخل حوزه دو فاز در درجه حرارت استاندارد اتاق قرار می گیرند. آلیاژهای 10 قیراط می توانند در درجه حرارت های بالا، هموژن ( یکنواخت سازی) متالوژیک شوند. این عمل با هر نوع اجرا در عملیات حرارتی ممکن خواهد بود . آلیاژهای 18 قیراط امکان اجرای ایج سختی دارند. لیکن الیاژهای 10 یا 14 قیراط با هرگونه اضافه سازی کبالت نیز نمی توانند اصلاح ( جهت ایج سختی پذیری / ago harden able ) گردند.

    توجه شود که نوع 14 قیراط حدود 0.75% Co و نوع 10 قیراط حدود 1.75% Co بکار خواهد گرفت . در هر دو نمونه، کبالت جانشین مس می شود . این اصلاح و بهبود عمدتا بعنوان الیاژهای ریخته گری مطرح و مورد استفاده بوده و ضمنا می تواند بدون اجرای اولین آنیل محلول ، بعنوان ریخته گری ایج شده مورد استفاده باشد.

    طلا - نیکل - مس با بیس طلای سفید به «ترک داغ» (fired rack) خیلی مستعهد است. انها هرگاه بعد از یک کار سرد ظریف ( با درجه کاهش کمتر از 50%) « فویل آنیل» شوند نیز ترک داغ می گیرند. به طور عمومی پریودهای مثل تنش گیری در باز داشتن فلز از ترک داغ غیر موثر است. در نتیجه برای ترکیبات طلای سفید یک مصالحه عملی بین رنگ و تمایل ترک وجود دارد.

    افزایش محتوی مس گرایش به ترک داغ را کاهش داده ولی سفید سازی موثر به وسیله نیکل را نیز کاهش می دهد. این امر می تواند به اضافه سازی فلز روی جبران شود. افزایش روی منجر به کلرزدایی مس و زیادتر کردن اثر سفید سازی نیکل می گردد. هر چند متاسفانه این مسیر موجب افزایش تمایل به ترک داغ می شوند.

    جدول 2 روشن و واضح نموده است که در لیست های نمونه، ترکیبات تیپیک طلای سفید (طلا - نیکل - مس - روی) سفارش به کاهش قیراط وجود دارد. نوع 18 قیراط می تواند به مقدار اندکی تمایل به ترک را کاهش دهد. در طلای 75% هر تغییر مهم نیکل با مس منجر به یک رنگ غیر قابل رضایت می شود. در 14 قیراط مقدار قابل ملاحظه ای مس می تواند اضافه شود و در 10 قیراط حتی مقادیر بالاتر مس نیز مجاز است. داده های آمده در سیکل های تاریخچه جدول 2 نشان می دهد که چگونه افزایش محتوی مس و کاهش روی موجب افزایش هدایت به افت تمایل در ایجاد ترک داغ می شود (مادامی که سعی به بر قرارسازی رنگ مورد رضایت وجود دارد .